Soms vallen de dingen wonderwel op hun plaats.
Maar het kan verdomd lang duren. Oftewel: hoe ik een White Raven kreeg voor ‘De koudste winter’.
Hoe het begon
Het begon meer dan tien jaar geleden, met een roodborstje in de winter.
Die zijn er wel meer, maar dit roodborstje had zich verscholen in onze garage. In de werkschoenen van de Echtgenoot. Af en toe stak het zijn kopje naar buiten – het arme ding leek verkleumd en gaf een bepaald belabberde indruk. Toen het eenmaal in de smiezen had dat we kruimels strooiden, fleurde het op. Ons roodborstje bleef de hele winter bij ons.
Er groeide een verhaal in mijn hoofd. Over lange, koude winters en roodborstjes die zich verscholen op ongewone plekken. Het verhaal groeide gestaag, en enkele maanden later had ik een eerste versie af. Ik stuurde die naar mijn uitgever en die strikte de meest fantastische illustrator. Mijn hart maakte een sprongetje.
