vroegtijdig

 

dat je steeds meer hardop in jezelf gaat kletsen

en niet in je hoofd gewoon zoals je vroeger deed –

toen had je aan stilte genoeg

 

was je tachtig we zouden het aan de jaren wijten

dat er niets meer aan te doen

dat het nu wellicht niet lang meer duren zal

en daar ach ach bij schudden

 

maar je bent slechts half zo oud

in de fleur van je leven nog of iets

wat daarvoor door moet gaan

dus noemen we het

excentriek

het stoort ten slotte niet wanneer je

in je eentje bent en niemand je kan horen

 

erger zou het zijn als er getuigen waren

wanneer je op je wandeling met de ezel praat

de putten in de weg verwenst

of keihard

beukennootjes!

roept.

 

Collectief

in een zomers park

is een jongen doodgegaan

terwijl wij collectief de andere kant

op keken.

 

want zie:

daar kwam een fait divers voorbij en

ondanks de komkommertijd was er

opvallend veel belangrijk nieuws van

politiek tot wanbeheer.

 

dus collectief schudden wij het hoofd

want wij zijn toch de ouders niet

het was niet onze taak en was hij

trouwens al niet meerderjarig?

en daarna wendden wij onze blikken af

tot hij niet meer van dorst en honger

maar van onzichtbaarheid

is doodgegaan.

 

en collectief

wassen wij onze handen

in wolkend water.

 

 

 

(Gedichten in de toekomst in uw mailbox ontvangen? Dat kan hier!)

(gedicht voor een kind op een vliegtuig. of een strand)

Flowers and plush toys are left at the site of the crash of a Malaysia Airlines plane carrying 298 people from Amsterdam to Kuala Lumpur in Grabove, in rebel-held eastern Ukraine, on July 19, 2014. Ukraine and pro-Russian insurgents agreed on July 19 to set up a security zone around the crash site of a Malaysian jet whose downing in the rebel-held east has drawn global condemnation of the Kremlin. Outraged world leaders have demanded Russia's immediate cooperation in a prompt and independent probe into the shooting down on July 17 of flight MH17 with 298 people on board. AFP PHOTO / DOMINIQUE FAGET

 

DANSEN

zullen we toosten, mijn lief?
op de zon en de zomer, het dak boven ons hoofd
de deken over ons kind en dat alles zo mag blijven?

of zullen we de ogen sluiten?
voor al wat lelijk en ver weg – de zon en de zomer,
het dak en de deken over het kind – voor al wat
zeer doet en de keel dichtknijpt?

zullen we dansen, mijn lief?
zullen we dansen op de maat van donder en afweergeschut
van vliegtuig en versplinterde bagage
van kapotgereten lijf en leden?

zullen we dansen?

 

 

media_xl_6916133

 

 

Nog een gedicht over de actualiteit. Niet omdat ik u wil deprimeren. Maar gewoon omdat het even moet. Sorry daarvoor. Straks vertrek ik op vakantie. Dan schrijf ik vast vrolijker dingen. Of niet.

Op de hoogte blijven? Abonneer u op de Gedichtennieuwsbrief.

(gedicht voor een kind op een strand)

 

veel is er niet nodig
om van een kind een lappenpop te maken.

wanneer zand en scherven zijn gaan liggen
breken golven als voorheen en schijnt de zon
het strandzeil en het plastic meubilair aan flarden.

verstomd is het gejoel en de bal verdwenen.
de kleine speler bijt in het zand – gekraakte
benen kunnen niet schoppen.

zo veel is er nodig
om van een kind een lappenpop te maken:
een boot
een leger
een granaat.

en bodemloze haat.

 

BsRRy8bCAAAkvFZ.jpg medium
foto Joseph Dana
Children-killed-by-Israel-on-beach
foto Mohammed Abed

 

 

 

Gedichten in je digitale brievenbus ontvangen? Dat kan. Klik hier en abonneer je op de Gedichtennieuwsbrief!