Categorie: Gedichten
poëzie in tijden van corona #2
poëzie in tijden van corona
Gedicht voor wandelaars
vroegtijdig
dat je steeds meer hardop in jezelf gaat kletsen
en niet in je hoofd gewoon zoals je vroeger deed –
toen had je aan stilte genoeg
was je tachtig we zouden het aan de jaren wijten
dat er niets meer aan te doen
dat het nu wellicht niet lang meer duren zal
en daar ach ach bij schudden
maar je bent slechts half zo oud
in de fleur van je leven nog of iets
wat daarvoor door moet gaan
dus noemen we het
excentriek
het stoort ten slotte niet wanneer je
in je eentje bent en niemand je kan horen
erger zou het zijn als er getuigen waren
wanneer je op je wandeling met de ezel praat
de putten in de weg verwenst
of keihard
beukennootjes!
roept.
Collectief
in een zomers park
is een jongen doodgegaan
terwijl wij collectief de andere kant
op keken.
want zie:
daar kwam een fait divers voorbij en
ondanks de komkommertijd was er
opvallend veel belangrijk nieuws van
politiek tot wanbeheer.
dus collectief schudden wij het hoofd
want wij zijn toch de ouders niet
het was niet onze taak en was hij
trouwens al niet meerderjarig?
en daarna wendden wij onze blikken af
tot hij niet meer van dorst en honger
maar van onzichtbaarheid
is doodgegaan.
en collectief
wassen wij onze handen
in wolkend water.
(Gedichten in de toekomst in uw mailbox ontvangen? Dat kan hier!)
(gedicht voor een kind op een vliegtuig. of een strand)
DANSEN
zullen we toosten, mijn lief?
op de zon en de zomer, het dak boven ons hoofd
de deken over ons kind en dat alles zo mag blijven?
of zullen we de ogen sluiten?
voor al wat lelijk en ver weg – de zon en de zomer,
het dak en de deken over het kind – voor al wat
zeer doet en de keel dichtknijpt?
zullen we dansen, mijn lief?
zullen we dansen op de maat van donder en afweergeschut
van vliegtuig en versplinterde bagage
van kapotgereten lijf en leden?
zullen we dansen?
Nog een gedicht over de actualiteit. Niet omdat ik u wil deprimeren. Maar gewoon omdat het even moet. Sorry daarvoor. Straks vertrek ik op vakantie. Dan schrijf ik vast vrolijker dingen. Of niet.
Op de hoogte blijven? Abonneer u op de Gedichtennieuwsbrief.
(gedicht voor een kind op een strand)
veel is er niet nodig
om van een kind een lappenpop te maken.
wanneer zand en scherven zijn gaan liggen
breken golven als voorheen en schijnt de zon
het strandzeil en het plastic meubilair aan flarden.
verstomd is het gejoel en de bal verdwenen.
de kleine speler bijt in het zand – gekraakte
benen kunnen niet schoppen.
zo veel is er nodig
om van een kind een lappenpop te maken:
een boot
een leger
een granaat.
en bodemloze haat.
Gedichten in je digitale brievenbus ontvangen? Dat kan. Klik hier en abonneer je op de Gedichtennieuwsbrief!