Dag 2 van het fotodagboek-experiment – hier gaan we dan.
7:10u
Het is zover. Dag 4 van het om-6u-opstaan-experiment en ik faal. Ik probeer om op tijd uit mijn bed te kruipen, sper mijn ogen open en zwier zelfs een enkel been van onder de donsdeken. Het helpt niet. Mijn hele lijf protesteert. Gelukkig is er de Echtgenoot, die ervoor zorgt dat Zoon 2 alsnog tijdig op het station raakt. Ik slaap uit en ontbijt een uur later, met de rest van de kroost.
8:30u
Ik laat de huiselijke rommel vandaag gewoon liggen (neen, geen foto!), want er staan dringender dingen op het programma. Eerste werkje: kijken hoe ik de problemen met de afwezige kinderen oplos. Tweede werkje: alle nodige spullen bijeen zoeken. Derde werkje: cd branden voor de voorstelling. Daarvoor moet ik eerst op zoek naar het geluid van een startende bus. Ik vind de meest krankzinnige geluiden, maar niet één enkele bus. Geen nood: vrachtwagens lukken ook. Alles loopt prima, maar het omzetten van bestanden zit tegen de limieten van mijn technische capaciteiten aan. En tegen mijn tijdslimiet ook.
10:45
Boodschappen doen. S**t, dat moet dus ook nog. Ondanks mijn strakke weekmenuplanning heb ik onvoldoende eten in huis. De zelfgemaakte spaghettisaus moet wijken voor een potje. Geeft niet: de kinders vinden die (minstens) even lekker.
11:15
Op weg naar huis nog snel even naar de kringloopwinkel. Deze avond moet er een kopje sneuvelen op scène, dus haal ik er eentje voor 25 cent. (Update: het kopje bleek te sterk en overleefde de val. Veel te stevig spul, daar in de kringloopwinkel.)
11:30
Bij thuiskomst word ik opgewacht door Woody (dit is geen flatteuze foto. In het echt is hij véél knapper!). Ik kan net langs hem heen glippen zonder kwijl op mijn kleren te krijgen. Snel alles uitpakken, ready-made-spaghetti en aan tafel.
14:00
De verkoudheid en bijhorende lichte koorts die me al sinds zondag parten spelen, laten me niet los. Na het eten ga ik een uur naar bed, omdat ik vrees voor mijn concentratie vanavond. Een klein uur later dan voorzien sta ik toch klaar om te vertrekken. Een laatste controle van de tassen, de lijstjes, de tassen, de lijstjes… Bijl: check. Wafeltjes: check. Paaseieren: check. Alles check. Op naar Spikkerelle, om alles klaar te zetten en een technische doorloop te houden met en voor mezelf. Kwestie van ten minste de zenuwen voor klank en licht al geen kans meer te geven.
16:15
Laatste repetitie met de 11- en 12-jarigen. De kinderen zijn geweldig in form. Avondmaal zit er vanavond niet in, dus heb ik mijn voorzorgen genomen.
18:15
De voorbereiding zijn voorbij, de zaal staat klaar voor het publiek. De start is gepland voor 18:30, maar het wordt 10 minuutjes later. Daarna begint een poëtisch rit die iets minder dan 2u zal duren.
20:20
Einde van de voorstelling. Alles is schitterend verlopen, in tegenstelling tot wat ik had gevreesd. Zoals elk jaar. Ik neem me voor om de volgende keer veel minder te stressen. Zoals elk jaar.
Zodra iedereen de zaal heeft verlaten, beginnen we met de opkuis. Dankzij een paar vrijwillige nablijvers gaat het vrij snel. Enkel de winkelkar moet wachten tot morgen. Geen sprake van dat ik die vanavond nog het hele dorp door rijd.
21:15
Thuis. Bloggen, thee drinken en slapen. Morgen doe ik weer een poging om op dat goddeloze uur op te staan.
P.S. Bedankt, Charline, voor de fantastische hulp!
