geluk uit een boekje

image

Het is woensdagnamiddag en de zon schijnt. De kinders zijn gevoederd, gevoerd of opgehaald en aan het studeren. En ik zit in mijn schrijfkot.

 

Opa komt langs met zijn jongste kleindochter. Ze zijn uit wandelen geweest, en daarover moet uitvoerig verteld. Niet door opa uiteraard, die krijgt er geen letter tussen. H. kwettert als een vrolijk vogeljong, terwijl haar vlechten op en neer wippen. Daarna wil ze tekenen. Ik doe haar een boek kadoo en ze huppelt de deur uit.

 

De thee is dampend heet en mijn laptop staat aan. Het document is niet meer blanco, want ik kreeg net een idee voor een nieuw Zoepermanboek.

 

Veel beter kan het niet meer worden.

Vertaald

image

Na Noorwegen, gaat ons Angèle nu ook naar China. Met een flinke bries in de rug, dankzij het Vlaams Fonds voor de Letteren!

Meer info over dit boek vind je hier en hier. Bestellen kan bij je favoriete boekhandel, als daar zijn: Theoria en Etiket, om er maar een paar te noemen hier in de buurt. (Heb ik trouwens al gezegd hoe fantastisch die zijn? Neen? Bij deze. Ze zijn behoorlijk fantastisch, geloof me maar.)

 

de Man en zijn Zoon

De politie, uw vriend

Waarom hij uit die doodlopende straat kwam gereden, wilden de twee politieagenten weten. Was hij misschien gaan sluikstorten?
Dat hij daar woonde, antwoordde de Man. En neen, hij was niet gaan sluikstorten. Anders had er niet zoveel afval in zijn aanhangwagen gezeten.
Waarom hij dan niet naar het containerpark reed? Want dat was de andere kant op. En wat had hij bij dat huis hier te zoeken als hij elders woonde?
Dat hij hier kwam werken, antwoordde de Man. En dat hij helemaal niet naar het containerpark moest. Integendeel. Hij kwam de rest van het afval ophalen, samen met zijn Zoon, die al de hele tijd naast hem in de wagen zat.
Er viel een ongemakkelijke pauze.
Meer lezen

Aftrap in mineur

November is schrijfmaand, december blogmaand. Althans voor mij, want dat heb ik een tijdje geleden in overleg met mijzelf unaniem besloten. En dus wou ik deze maand elke dag een klein stukje posten. Iets moois of verrassends dat me is overkomen, of dat ik ergens in de marge had gezien.

Het is dan ook met spijt in het hart dat ik deze reeks moet aftrappen in mineur. Niet alleen zijn we dit weekend een mooie mens verloren, met een kijk op het leven waaraan er de laatste maanden verdomd veel nood blijkt te zijn, maar tot overmaat van ramp is er een belangrijke literaire speler in Vlaanderen gesneuveld:

Vlabin-VBC vzw, de overkoepelende organisatie die onder meer de tijdschriften De Leeswolf en De Leeswelp, en de online recensiedatabank uitgeeft, heeft laten weten dat ze haar werking stopzet. De vzw gaat in vereffening, wat op hetzelfde neerkomt als een faillissement. De gevolgen hiervan zijn drastisch. Met ingang van 1 december maakt de redactie geen deel meer uit van het personeel en kan jaargang 2014 van de tijdschriften niet meer afgerond worden. Het laatste nummer van De Leeswolf en De Leeswelp zal niet meer verschijnen.

Nog maar een beetje verschraling dus.

 

vlabin