Categorie: gelezen

Penhuis

Tine 0 reacties gelezen, schrijfdinges, stoefen met een ander, Weblog , , , , , , ,

Ik weet niet hoeveel kaartjes er beschikbaar waren, maar ze waren allemaal verkocht. Een vol (Pen)huis! En dat op een zondagmorgen om 10u30.

Dat is ook logisch: niemand minder dan Connie Palmen werd er geïnterviewd door Yves Van Durme. Het was een fijn gesprek, met mooie inzichten in haar werkethiek (‘Discipline is het allerbelangrijkste.’ Dankjewel daarvoor, Connie. En: ziejewel, cursisten?), haar relativeringsvermogen (‘Kritische recensies doen me niets. Dat heb ik te danken aan mijn arrogantie.’) en haar relatie met het publiek (‘Direct contact is niet de bedoeling.’).
Er werd best veel gelachen, ook al ging het vaak over erg pijnlijke zaken.
Eerlijk: ik las al een paar boeken van Palmen, en ik bewonder haar zeer. Ik had wel een vermoeden dat ze gevoel voor humor had. Maar ik wist niet dat ze zó grappig was.

Bovendien was ook het kader erg aangenaam. De oude oranjerie aan de Broelkaai is een prachtig decor, dat het midden houdt tussen gracieus verval en aangename restauratie. Alleen de geluidsinstallatie liet het afweten – na minutenlang gezoem en talloze ijdele interventies besloten de sprekers het gesprek zonder microfoons voort te zetten. Het merendeel van het publiek hoorde alsnog wat er werd gezegd. Behalve blijkbaar de dame schuin achter mij, die alle belangrijke quotes nog eens (vreselijk) luid door haar buurvrouw liet herhalen. En er vervolgens commentaar op gaf.

Maar goed.
Aan het lezen nu. Ik zit immers halfweg ‘De Wetten’ en ook ‘Jij zegt het’ ligt al te lonken. En dan is er nóg zoveel moois dat wacht om gelezen te worden.

 

Gelezen in de maand februari

Tine 0 reacties gelezen, Weblog , , ,

Ja, het tempo is alweer gezakt.

Dat was onvermijdelijk, na de vliegende start in januari. Maar hé: het is een drukke maand geweest, professioneel én privé. En om het goed te maken met mezelf, kocht ik de voorbije weken voor de verandering eens lekker veel boeken. In Kortrijk en in Londen (maar daarover later meer). Dit is wat ik las:

  • Moranthologie | Caitlin Moran: bundeling van columns. Aanradertje voor wie al eerder iets van haar las (zoals ‘How to build a girl’ – echt zalig!) en op zoek is naar korte, pittige stukjes in haar eigen, grappige stijl. Met schitterende columns over o.a. sociale uitkeringen, Lady Gaga en vrouwenquota. ***
  • Als ik stil ben heb ik een bos in mijn hoofd | Siel Verhanneman: poëziedebuut van een jonge Kortrijkse dichteres, die bij tijden ook voor het onnavolgbare Fille Folle schrijft. Soms straf, soms iets minder. Maar wel intrigerend. **
  • Liefde in tijden van cholera | Gabriel García Márquez: tja. Het is Márquez, en daar ben ik al heel lang een beetje verliefd op. Ik moet ervan huilen, eigenlijk. En soms ook heel hard lachen. En jaloers zijn, omdat het zo schoon is en wat voor een fantastische mens moet dat niet geweest zijn en waarom is hij dood? Enfin: iedereen moet dit lezen. Daar komt het zo ongeveer op neer. **** of ***** (kies zelf maar.)
  • God sta het kind bij | Toni Morrison: Het is geen Márquez, maar ik ben toch ook redelijk verliefd op deze Nobelprijswinnares (ondanks dat ze mij vooral doet huilen en niet lachen). Ik las eerder al ‘The Bluest Eye’ en ‘Beminde’, en ben sindsdien onvoorwaardelijke fan. *****
Nog tips? Shoot!

Ik heb – geloof ik – ergens nog wel een paar centimeter boekenplank over. (Grapje: alles staat vol! Maar ik heb geen bezwaar tegen dubbele rijen. Of boeken op de grond. Of op de vensterbank of de rand van het bad.)

Gelezen in de maand januari

Tine 1 reactie gelezen, Weblog

fullsizeoutput_197

 

Het jaar is goed ingezet, al zeg ik het zelf. Ik las de voorbije maand maar liefst zes boeken en ik hoop van harte dat ik dat tempo de rest van het jaar kan aanhouden. Het waren dan ook mooie boeken, gelukkig. Niets hatelijker dan je schaarse leestijd te verspillen aan iets wat niet deugt.

  • Blanco | Peter Terrin: Nadat ik eerder al ‘Monte Carlo’ (erg mooi) en ‘Post Mortem’ (ontzettend mooi) van hem las en hem ook nog eens aan het woord hoorde (ontzettend interessant) over ‘Yucca’, heb ik besloten alles van Terrin te lezen. ‘Blanco’ is een onthutsend boek. De opbouw is meesterlijk en het einde spijtig genoeg onafwendbaar. Kippenvel. ****
  • Het antwoord | Peter Terrin: Nadat ik al eerder… Enfin. U snapt het wel. ‘Het antwoord’ is een beklemmende novelle die ik niet opzij kon leggen, ondanks dat ze mij een erg ongemakkelijk gevoel bezorgde. Maar dat mag wel eens. Het hoeft niet allemaal rozig en lekker en plakkerig te zijn. Eigenlijk hoeven alleen suikerspinnen dat te zijn. Boeken niet, gelukkig. ***
  • Mij niet gezien | Meg Rosoff: Young Adult, al kan het ook voor 12+. Meg Rosoff heeft mij eigenlijk nog nooit ontgoocheld, dus deze keuze was vrij veilig. Toch heeft dit boek over de 12-jarige lichtjes paranormale Mila die samen met haar vader een vermiste oude jeugdvriend van hem gaat zoeken mij niet van mijn sokken geblazen. Goed dus, maar niet haar beste. ***
  • Dieren eten | Jonathan Safran Foer: Als je van je veganistische vriendin een boek cadeau krijgt, weet je waaraan je te verwachten. Wat zal ik zeggen? Ik eet sindsdien nog maar héél zelden vlees (en dan ben ik erg kieskeurig) en ook bijzonder weinig andere dierlijke producten. Ik voel me daar erg goed bij: gezonder, ecologischer en vooral een beter mens. Misschien zou iedereen dit moeten lezen. Maar weet dat het verregaande gevolgen kan hebben. ***
  • Ik haal je op, ik neem je mee | Niccolò Ammaniti: Een beetje hetzelfde verhaal als bij Terrin: ergens vorig jaar las ik ‘Jij en ik’ en besloot alles van hem te lezen. Wat kan die mens schrijven. En blijkbaar heb ik een voorliefde voor tragische verhalen met een onafwendbaar noodlot. ****
  • Ne Swarte | Jan Decorte: Het boek bij de gelijknamige voorstelling, een poëtische en heel erg Jan-Decorte-bewerking van Othello. Ik vond de voorstelling heerlijk, en nu haten mijn leerlingen Repertoirestudie mij een beetje. Maar dat gaat wel over. Tenzij ik hen ook nog vraag het boek te lezen. Hmmm. ***

Gelezen in de maand juli

Tine 0 reacties gelezen, Weblog , , ,

Oei, wat was dat lang geleden. Zó lang, dat ik niet eens ver genoeg naar beneden gescrold raakte om het op te zoeken. Niet dat ik in de tussentijd niets gelezen heb, maar er was blijkbaar geen tijd om daar een neerslagje van te maken.

Bij deze dus :

  • De Patrick Melrose-romans, Edward St Aubyn: venijnig is ongetwijfeld het juiste woord om deze 4-delige romancyclus te omschrijven. En grappig. En aangrijpend en degoutant, bij momenten. Enfin, een absolute aanrader voor wie wil weten hoe ongelofelijk decadent het leven van de Britse upper class wel niet is, daardoor ontroerd wil raken en ook nog eens flink wil lachen onderweg. *****
  • Ik kom terug, Adriaan Van Dis: graag gelezen en bij momenten erg ontroerd door geraakt. Maar het is nu een maand later, en ik herinner mij helaas niet veel meer dan flarden. (Dat gebeurt de laatste tijd wel vaker. Zou ik aan vroegtijdige dementie lijden? Oh, whatever…) Over een zoon en zijn moeder, die een vreemd pact sluiten: hij helpt haar te sterven, dan helpt zij hem een boek over haar te schrijven. (Kijk, het komt al een beetje terug. Volgens mij is het gewoon een kwestie van bezig te blijven.) ***
  • Hoe Napoleon zijn verjaardag vierde, Danny De Vos: jeugdboek, 11+. Vlot verhaal met een link naar de 200ste verjaardag van de Slag bij Waterloo. Sommige verhaallijnen en personages hadden net iets sterker uitgewerkt mogen worden, maar laat dat de pret niet bederven. Voor kinders die graag wat historische info in hun avonturenverhaal geserveerd krijgen. ***
  • De dag dat we Andy zijn arm afzaagden, Marnix Peeters: tja. Ik had me al langer voorgenomen om iets van Peeters te lezen, hoewel ik al vermoedde dat het mijn ding niet zou zijn. Ik had gelijk en toch weer niet. Sommige verhaalvondsten en personages zijn werkelijk fantastisch – de beer met drie poten was onvergetelijk – maar worden helaas onderuit gehaald door de platte humor, de soms behoorlijk smakeloze beschrijvingen en het slordige vertelwerk. Jammer. **
  • Lionel Aso, Martin Amis: wow! Wat was dat? Ik had nog niet eerder iets gelezen van Amis, maar hij staat definitely op mijn leeslijst vanaf nu. Het boek gaat over Lionel Aso, een ongeëvenaard stuk tuig dat tijdens een verblijf in de gevangenis de lotto wint, en zijn neef Des, die sex heeft met zijn grootmoeder, de moeder dus van Lionel. Het ligt nogal voor de hand dat hier niets goeds kan uit voortkomen, en dan druk ik mij nog eufemistisch uit. Werkelijk, mensen: lezen dat boek! *****
  • Wij waren hier, Karen Thomspon Walker: houdt het midden tussen Young Adult en volwassenenboek. Zelf zou ik het eerder onder YA plaatsen, omdat er vrij veel uitgelegd wordt, waardoor een volwassen lezer weinig inspanning hoeft te leveren. Dat is echter geen waardeoordeel! Hebt u als belezen volwassen mens goesting in dit boek, laat het dan zeker niet liggen. Je krijgt in ruil voor je (minimale) inspanning een mooie dystopie, over wat er zou gebeuren als de aarde steeds trager rond haar as ging draaien. ****
  • Jij en ik, Niccolò Ammaniti: schoon, ontroerend en kwetsbaar. Over een jongen die vrij extreme maar bijzonder originele maatregelen neemt (ik kan écht niet verklappen wat!), omdat hij zijn moeder wil wijsmaken dat hij een normaal functionerend kind. Wat hij dus overduidelijk níet is. Nog een auteur die op mijn leeslijstje komt te staan. ****

Zo. Dat waren ze voor vorige maand. Vooral boeken voor volwassenen, zie ik nu. Hoewel dat geen bewuste keuze was. Maar kijk: ik maak het deze maand nog goed.

Wordt vervolgd!

boeken