Categorie: stoefen met een ander

Wouter Deprez – comedy en catharsis

Tine 1 reactie stoefen met een ander, Weblog , , ,

Ik heb het niet zo voor stand-upcomedians. Ze zijn mij te geforceerd, te plat en meestal volslagen niet-grappig. Volgens mij dan toch. Al kan dat uiteraard aan mijn gevoel voor humor liggen. Of het gebrek daaraan.
Ik heb het zó niet voor stand-upcomedians, dat ik anderhalf jaar geleden spontaan een fles cava opentrok toen ik hoorde dat Geert Hoste zou ophouden met zijn theatertours. En daarna nog een. Nooit meer zappen met de schrik om het hart tijdens de eindejaarsperiode. Woehoe! Ik had er de kater ’s anderendaags met veel plezier voor over.

Natuurlijk zijn er uitzonderingen op die regel. En daar is Wouter Deprez er een van. Meer lezen

Uit de bocht

Tine 0 reacties reklaam, stoefen met een ander, Weblog , , , , , , , , ,

Ik was te laat vertrokken.
Dat gebeurt wel vaker, en het is nooit een goed plan. Erg snel rijden doe ik gelukkig al een tijdje niet meer – de te zware voet behoort tot een ver en roekeloos verleden – maar mezelf opjutten als een (stress)kip zonder kop kan ik nog steeds als de beste. Gelukkig was de Dochter mee om me enigszins te kalmeren. Ik had ook reden om op tijd te willen komen. Er is immers niet elke dag een tentoonstelling van een van je favoriete illustratoren op een boogscheut van je eigen huis.

Meer lezen

Neerwaartse hond

Tine 0 reacties Huiselijk, reklaam, stoefen met een ander, Weblog , , ,

Gisterenmorgen was zonder twijfel het spannendste moment van de week: zou ik uit mijn bed raken of niet? En indien ja: op welke manier?

Ik was een dag eerder namelijk voor het eerst naar de yogales geweest. Om 7u ’s morgens, om precies te zijn. Gezien de rit naar de yogaplek 25 minuten bedroeg, betekende dat om 5u50 opstaan. Jep. U leest het goed. VIJF. UUR. VIJFTIG. Oftewel: tien voor zes. Op een vrije ochtend. Meer lezen

Ne frak van een Dutske sarze

Tine 2 reacties Huiselijk, reklaam, stoefen met een ander, Weblog , ,

Tot een jaar geleden wist ik nauwelijks wat een podcast was. Ik ben er nog steeds niet in thuis, maar ik durf er af en toe wel eentje te beluisteren. En dit is een specialleke. Gemaakt door een vriendin, en met bijdrages van de Dochter en mijn jonge en minder jonge cursisten.

Waarom u dit gewoon móet horen:

Omdat het gaat over naaimachines die zichzelf terugverdienen, over meisjes die op hun elfde andermans huishouden deden en over vluchten voor de bommen in je bloot gat. Over plooirokskes op de kostschool, vechten voor lange broeks voor ’t vrouwvolk, olifantenpijpen en laqué schoenen. Over flashy fluovesten, ontplofte froufrous, epauletten en kakbroeken.

En omdat de dingen au fond net iets minder veranderen dan u had gedacht.

Luisteren kan hier.