schrijft en leert anderen schrijven
Er lopen drie mannen rond in huis. Ze zijn tussen 20 en 30 jaar oud, spreken Pools en beetje Engels, en zijn onvoorstelbaar goed in inpakken. Gelukkig maar, want bij mij schiet dat soort dingen voor geen meter op. Dat heb ik de voorbije weken meer dan eens gemerkt bij het voorbereidende werk. Vooral toen ik aan de foto’s begon.
Het is nog dik zes weken tot ons vertrek. Dat is nog 45 dagen en 15 uur, oftwel 1.095 uren, of 65.730 minuten. Ik weet dit allemaal zo precies omdat ik sinds enige tijd een appje heb dat mij dat op eender welk moment van de dag laat zien. Eigenlijk heb ik dat appje al langer. Al sinds een maand of negen. Maar toen waren de cijfers nog dermate hoog, dat ik er mij weinig bij kon voorstellen. Laat staan dat ik er wat bij voelde. Dat is nu wel anders.
Het is woensdag en de laatste leerlingen hebben het klaslokaal verlaten. Ze waren maar met zes en ze bleven amper anderhalf uur, maar het lijkt alsof er een kleine tornado is langsgeweest. Ik ruim de lege brikjes op, veeg de tafels schoon en zet alle stoelen op hun plek. We hebben naar goede gewoonte het schooljaar afgesloten met een drankje. Het is het soort afscheid dat deugd doet: iets fris kunnen drinken in dat veel te warme klaslokaal, stoom aflaten van de voorbije examens en dan nog wat improvisatieoefeningen als feestelijke afsluiter.
Het lijkt op andere jaren.
Ik begin me stilaan te realiseren dat ik veel boeken in huis heb. Gigantisch veel zelfs. Zó veel, dat ik ertegenop kijk om ze te tellen. Laat staan te inventariseren. En ik weet dat het een hels karwei wordt om ze te verhuizen. Bovendien heb ik zo’n donkerbruin vermoeden dat boeken en de tropen niet goed samengaan.
Ik weet het, dat is een boude opmerking voor iemand die op het punt staat naar de Caraïben te verhuizen – ach ja. Wist u dat nog niet? Wij vertrekken volgende zomer naar Costa Rica. Voor eeuwig en altijd. Maar later meer daarover.
Toch is het zo: ik zal de sneeuw missen. Al moet ik daar meteen aan toevoegen dat ik dat gure winterweer vooral erg mooi en leuk en fijn vind wanneer ik binnen mag zitten. Met een warme gemberthee of een koffie en chocolade binnen handbereik en mijn knieën tegen de centrale verwarming.
Want eigenlijk hou ik helemaal niet van de kou. Meer lezen