Er lopen drie mannen rond in huis. Ze zijn tussen 20 en 30 jaar oud, spreken Pools en beetje Engels, en zijn onvoorstelbaar goed in inpakken. Gelukkig maar, want bij mij schiet dat soort dingen voor geen meter op. Dat heb ik de voorbije weken meer dan eens gemerkt bij het voorbereidende werk. Vooral toen ik aan de foto’s begon.
De Gevaarlijke Kast
Anderhalve week geleden wilde ik namelijk de kast met fotomateriaal aanpakken. De kast met fotomateriaal is al sinds mensenheugenis een van de gevaarlijkste kasten in ons huis. Ze is veel te klein en toch prop ik er geregeld nog een en ander bij. In de kast wonen foto’s, negatieven, dia’s en postkaartjes. En nog een hoop spullen die in andere, minder gevaarlijke kasten geen plekje meer vonden.
De meeste foto’s dateren van pakweg 22 jaar geleden – toen ik de Echtgenoot leerde kennen – tot een jaar of 14 geleden – toen de eerste digitale camera hier in huis kwam. Over een periode van 8 jaar blijk ik duizenden foto’s gemaakt te hebben. Maar echt. Duizenden. En slechts een minuscuul deel daarvan is ooit in een fotoalbum beland. Want te veel werk en te veel andere dingen te doen en jeweetwelnogeenhoopexcuses.
Foto’s inventariseren
Omdat wij eerstdaags (op 1 september om 7u40, om precies te zijn) naar Costa Rica emigreren, moest ik een oplossing vinden voor de Gevaarlijke Kast. Foto’s en negatieven zijn namelijk niet bestand tegen de tropische, vochtige hitte van de Caraïben. Ik kon uiteraard het hele zootje in een viertal verhuisdozen kieperen en die bij mijn ouders parkeren. Wat ik ook heb gedaan, maar niet zonder eerst alles door mijn handen te laten gaan (Marie Kondo!) en het merendeel van de foto’s in te scannen. Kwestie van ginder te kunnen mijmeren over hoe gezellig het hier toch was.
Nog maar een app
Ik heb mij daar een app voor aangeschaft: Photomyne. Niet zo fantastisch als de reclame deed vermoeden, maar goed genoeg om voorlopig geen professionele inscandienst onder de arm te nemen. Met bijna 3.000 foto’s die ik op een week tijd ingescand heb (serieus. Ik heb een week lang bijna niets anders gedaan!), bespaarde ik waarschijnlijk al honderden euro’s. De miserabele kwaliteit van de foto’s neem ik er graag bij. En het beste is dat al die foto’s nu netjes chronologisch en geografisch geordend op het web staan en ik er overal bij kan.
Pareltjes
En het moet gezegd: ik ben nogal wat pareltjes tegengekomen. Vergeten memorabilia, uitstappen die ik mij nauwelijks herinnerde en feestjes en dagelijkse gebeurtenissen die volkomen uit mijn geheugen waren gewist. Dingen die mij keihard deden lachen, maar net zo goed dingen waarvan ik moest huilen.
En toen was ik nog niet aan die andere kast begonnen. Die met de kindertekeningen, cadeautjes voor moeder- en vaderdag en brieven aan Sinterklaas.
Verhuizen is hemel en hel tegelijk.
Alvast welkom in Costa Rica. Ik woon hier ondertussen al dertig jaar en geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt naar de ¨heimat¨ terug te keren. We pluizen elke dag de Belgische pers een beetje uit en voelen als het ware aan dat het almaar, alle hittigolven ten spijt, killiger en hartelozer wordt. Succes met de overstap dus! Een goeie beslissing. Hier gebeuren er ook geen wonders, maar het gaat op zijn minst allemaal een beetje gemoedelijker. Als we met één en ander kunnen helpen, laat het ons weten. Hier nog een paar woordjes van Pilar, mijn Costaricaanse vrouw.
Estimados amigos: Sean bienvenidos a Costa Rica. Este pequeño país, el del ¨pura vida¨ todavía puede aportar un poco de paz a sus nuevos planes.
Sin embargo, debo pedirles que no se formen grandes expectativas de cambios, porque la naturaleza humana es la misma en cada rincón del planeta… ¨En todos los países se cuecen habas¨
Como familia multicultural les abrimos las puertas de nuestro hogar!!!
Un abrazo
Pilar
Hola Jan y Pilar,
Gracias por su lindo mensaje. Sabemos muy bien que en todo lugar puedan suceder cosas menos lindas. Pero en este momento, nos hace falta salir de aquí – basta ya de la energía negativa… Ojalá nos podamos encontrar algún rato. xx