schrijft en leert anderen schrijven
(Neen, dit is geen roodborstje. En ook geen mol. Lees gewoon even verder, oké?)
Het is niet dat er anders veel spannende dinges gebeuren in mijn leven momenteel. Neen, qua drama en opwinding valt er heden ten dage bitter weinig te vertellen. Of ik zou het over mijn heerlijk zachte pantoffels, een stukje Lindt-chocolade of om een occasioneel blokje om moeten hebben – mijn persoonlijke dagelijkse hoogtepunten.
Een en ander heeft te maken met het vooruitzicht dat ik er binnenkort niet meer ben om aan de alarmbel te trekken wanneer het de spuigaten uit loopt. (Geen paniek. Dat klinkt dramatischer dan het is. Hier leest u waar het écht over gaat.) Want de jongens gaan niet mee naar Costa Rica. Zij blijven hier om hun studies af te maken – met de plechtige belofte van ons daarna te volgen, natuurlijk. Daar heb ik ze maar een heel klein beetje toe gedwongen.
En dus zullen ze helemaal voor zichzelf moeten zorgen. Koken, wassen, kuisen.
De hele reutemeteut. Meer lezen
Wat ik heb geleerd van mijn schouderoperatie?
Een heleboel. Maar vooral dit: hoe moeilijk het is om dingen te doen met één arm. En daarbij aansluitend: hoe weinig we erbij stil staan dat we voor nagenoeg alles onze beide handen gebruiken. Hoe erg ik mijn tweede armpje mis, dus.
Daarom, hierbij een lijstje van Dingen-die-je-niet-of-moeilijk-kunt-met-één-hand: Meer lezen
Dat hoorde ik een paar dagen geleden op de radio.
Ik werd er op slag een beetje treurig van.
Tante Terry – oftewel Terry Van Ginderen of Esther Verbeeck – had indertijd een van de weinige kleuterprogramma’s die ik mij van de Vlaamse televisie kan herinneren. Natuurlijk, er was ook Karolientje met haar bootje. En Kapitein Zeppos en Merlina. Maar die waren voor net iets oudere kinderen. En zij hadden geen gitaar! Meer lezen