Allemaal de schuld van de kinders

Eigenlijk is het hele gedoe rond emigreren al dik twee jaar geleden begonnen.
En het was allemaal de schuld van Zoon 1.

Voilà.
Ik kan er dus niets aan doen.

Meerderjarig

Het zit namelijk zo: Zoon 1 werd 18 in 2015 en zat in zijn laatste jaar middelbaar. Zoals dat gaat, zou hij dus drie maanden zomervakantie hebben. Ruim genoeg voor een grote reis. Dat hij naar Ecuador wou, had hij gezegd. Dat leek ons logisch, gezien zijn roots en onze prachtreis van dik twee jaar eerder.
Maar toen kwam het: dat hij geen reisgezelschap had. En: dat dat niet erg was, want hij kon het wel alleen.

Meer lezen

De eerste doos

De eerste (échte) dag van 2018

2 januari. Dit is officieel de eerste dag van het nieuwe jaar. Gisteren tel ik dus gemakshalve niet mee. Veel verder dan uitslapen, een glaasje drinken bij de familie, opruimen en restjes wegwerken ben ik immers zoals gewoonlijk niet geraakt. Maar vanaf vandaag ga ik weer aan de slag – met de kerstversiering.

Nog nooit eerder zo vroeg geweest

Meer lezen