Het is woensdagnamiddag en de zon schijnt. De kinders zijn gevoederd, gevoerd of opgehaald en aan het studeren. En ik zit in mijn schrijfkot.
Opa komt langs met zijn jongste kleindochter. Ze zijn uit wandelen geweest, en daarover moet uitvoerig verteld. Niet door opa uiteraard, die krijgt er geen letter tussen. H. kwettert als een vrolijk vogeljong, terwijl haar vlechten op en neer wippen. Daarna wil ze tekenen. Ik doe haar een boek kadoo en ze huppelt de deur uit.
De thee is dampend heet en mijn laptop staat aan. Het document is niet meer blanco, want ik kreeg net een idee voor een nieuw Zoepermanboek.
Veel beter kan het niet meer worden.
Spread the love