Hij is vertrokken.
Zeventien is hij, en dus al lang geen kind meer. De tijd waarin je zijn kleren voor op kamp in handige waterdichte pakjes stak – voor elke dag weg van huis een verse onderbroek, T-shirt, short, trui en kousen, én een extra pakje voor je-weet-maar-nooit – is lang vervlogen. Hij maakt nu zelf zijn rugzak. Enkel bij de logistieke ondersteuning mag je nog helpen. Want die wordt er jaar na jaar niet makkelijker op.
Voor wie zeventien is, is het kamp van de jeugdbeweging meer dan alleen maar een week uit kamperen. Eerst is er HET VOORKAMP. Daar worden ettelijke fietskilometers vermaald (zo’n 180 in anderhalve dag), een concert bijgewoond in Brugge en Ostend Beach en waar ze slapen onderweg, dat zien ze nog wel. Alsof dat allemaal niet genoeg is, moet er eerst nog opgetreden. Met de band, weet u wel, en de rest van de jeugdbeweging komt supporteren. Zo’n kleine honderd kilometer verderop, dus moet die fiets daar ter plekke raken. Net als de bagage voor de eerste dagen onderweg, de instrumenten en de geluidsinstallatie. En de Zoon, niet te vergeten.
Daar moet jij gelukkig niet bij helpen. Je man rijdt, want de hele handel moet in de aanhangwagen en de Zoon kan jou ocharme toch niet vragen om de stad in te rijden met zo’n ding. Het idee! Neen, jij moet alleen even de checklist overlopen. En snel nog geld gaan pinnen, haargel kopen en medicijnen halen, want hij zit sinds gisteren met zo’n vieze hoest, en zijn keel doet ook al een beetje pijn. Maar erg is dat niet. Het wordt alleen wat moeilijk zingen, straks op het podium.
En dan is hij weg.
Zonder de hoestsiroop uiteraard, die op tafel is blijven staan. En zonder de sjaal voor zijn zere keel. Zonder handdoeken ook, maar dat geeft niet. Want de echte bagage vertrekt met de bus en moet zondag pas binnengebracht worden. Dus heb je nog ruim de tijd om alles rustig te controleren. Om zijn zwembroek, een strandlaken en een paar extra sokken in de rugzak te steken. En misschien ook nog douchegel en shampoo. Dat komt altijd van pas. Ook al hebben zijn leiders gezegd dat de jongens niet te veel moesten inpakken. ‘Want het is een mannenkamp, en dan geeft het niet als je stinkt.’
Je zucht. Je kijkt ernaar uit tot hij terug is. En stiekem hoop je dat hij het smerigste deel van zijn bagage onderweg ergens achterlaat.
Zoeperjorre en broer Rune zijn gisteren ook vertrokken op kamp. Vlak voor vertrek heb ik Jorre nog maar eens onder de douche gestuurd om zijn haar nog eens te wassen. Shampoo meepakken? Neu, niet nodig, ik zal die van Jef wel gebruiken. Gel om zijn kuif recht te zetten? Neu, er zijn toch geen meisjes in de buurt en bovendien blijft het haar na een paar dagen vanzelf wel rechtstaan!
En dat van die smerige bagage? Wij hebben een leidersmama die alle vergeten spullen wast! Je moet alleen tot september, eerste keer Chiro, wachten om de propere was mee naar huis te pakken.
Oh, ZoeperJorre! Mijn grootste fan 🙂
Als je mij zijn kampadres mailt, dan stuur ik hem een kaartje!