Negerinnenbitch.
Kent u dat woord?
Ik niet, tot gisteren. Toen kreeg de Dochter (11) dat naar het hoofd geslingerd door een leeftijdsgenootje. En er was geeneens een hoogoplopende discussie of ruzie aan voorafgegaan. Even in de weg lopen bij het maken van een selfie was voldoende. Van onverdraagzaamheid gesproken.
Nu zijn wij wel het een en ander gewend ten huize Flores-Mortier.
Qua onverdraagzaamheid en zo.
Van makak over vuile bruine tot nigger, we hebben het allemaal al meermaals gehad. Het doet zeer, ja. Maar we leren onze kinderen het hoofd rechtop te houden en assertief met dat soort situaties om te gaan. (Anekdotes volgen in een volgende blog!) Want het is een illusie te hopen dat ze zullen opgroeien in een wereld waar zulke toestanden uit den boze zijn.
En ach. Misschien zijn wij zelf ook wel te laks geweest. Misschien hadden we veel eerder, veel vaker en vooral veel harder aan de alarmbel moeten trekken. En misschien zijn we dus op die manier wel medeverantwoordelijk voor het verloederen van de zeden.
Poging tot rechtzetting
Gisteren deden we alsnog een poging tot rechtzetting: de Echtgenoot sprak de ouder van het leeftijdsgenootje aan. Dat bleek niet zo’n slimme zet. Na een verplicht ‘Sorry’ van het kind, kreeg de Dochter nog een sneer van de ouder in kwestie, want ‘zij had vast ook iets lelijks gezegd’.
En daarmee was de kous af.
Maar niet helemaal.
Deze morgen volgde er een constructief gesprek met de directie en de schatten van leerkrachten. Mijn aanvankelijke woede (bijzonder groot) en frustratie (zo mogelijk nog groter) zakten tot een aanvaardbaar niveau. Dus u ebt de drang om mensen fysiek te lijf te gaan stilaan weg en maakt hij plaats voor medelijden. Want zeg nu zelf: uit wat voor godvergeten nest moet je komen om zo met mensen om te gaan?
Bij deze een oproep:
laten we lief zijn voor elkander. En mekaar proberen een beetje opvoeding en hoffelijkheid bij te brengen. Door bij elke uiting van racisme of onverdraagzaamheid de school (of de ouder) een boek cadeau te doen. Eentje waarin zonder belerend vingertje wordt aangetoond hoe het ook kan.
Inspiratie vindt u hieronder. Vul gerust aan!
- Eefje Donkerblauw | Geert de Kockere & Lieve Baeten | 4+
- Het heerlijke eiland van Koning Torelore | Sylvaine Hinglais & Tom Schamp | 8+
- Appartemensen | Dimitri Leue & Tom Schoonooghe | 6+
- Mensen, mensen wat een mensen! | Peter Spier | 7+
- Bruin! | Tine Mortier | 8+
- Ik ben geen racist | Per Nilsson | 15+
- De witte giraf | Lauren St. John & David Dean | 10+
- Lara en Rebecca | Kathleen Vereecken | 15+
- Raak | Mats Wahl | 13+
- Ik ben Naat! | Joke Guns & Yoeri Slegers | 6+
- Pek & Veer | Reine De Pelseneer & Joke Van Camp | 6+
- Faiza is mijn held | Netty Van Kaathoven | 7+
- Vreemdgaan | Geert De Kockere & Stefanie De Graef | 12+
- Rood, of waarom pesten niet grappig is | Jan De Kinder | 4+
- Achter de draad | Hans Kuyper | 11+
- De aankomst | Shaun Tan | 10+
- De beer die geen beer was | Frank Tashlin | 4+
- Sien en Yassin | Brigitte Minne & Erika Cotteleer | 7+
- de serie ‘Rosie en Moussa’ | Michaël De Cock | Judith Van Istendael | 8+
- Vuurwerk in mijn hoofd | Roland Colastica | 12+
- Ravenhaar | Do Van Ranst | 11+
Bedankt voor het lijstje, vrijdag gaan we alvast op zoek naar het 6+ boek, want als er één ding is dat hier in huis niet getolereerd wordt dan is het wel het anders vinden van kindjes omdat ze een ander kleurtje hebben.
Ik kan me nauwelijks voorstellen hoeveel pijn het moet doen als ouder zoiets te horen, als zelfs “eenvoudig” verdriet van je kind al zo pijnlijk is.
Heel erg. Ik heb er amper woorden voor, racisme is zo laag. Jullie zijn een topgezin en velen weten dat wel, Inti is een machtige kerel en mijn beste maat. Ook zijn papa is een van de sympathiekste/vriendelijkste mensen die ik ken. Ik vind het heel jammer voor Loria…
Indigo
@Goya: loop nog niet te snel, het lijstje wordt nog aangevuld 🙂 Anderzijds: een goede kinderboekhandelaar kan je vast ook een massa tips geven. Als je in de buurt zou zijn: Etiket in Deerlijk en IBoeks in Gent zijn fantastisch!
@Indigo: bedankt! Zo’n reactie betekent heel veel voor ons.
Omdat ‘Grote Mensen’ vast niet minder nood hebben aan dergelijke lectuur, deze aanvulling:
‘Spaar de spotvogel’ (To kill a mockingbird) van Harper Lee, vertaling Ko Kooman
– eerste druk dateert van 1960, maar jammer genoeg is dit boek brandend actueel.
x
ann
Heel erg,het zijn dingen die je als ouder uw kind wil besparen…helaas lopen er altijd mensen rond zonder verstand!jullie hebben een prachtige dochter (en zonen :-))die zal uitgroeien tot een dame met heeel veel talenten. Trots dat mijn dochter zo een goeie vriendin heeft!
Mooi initiatief, maar ik vrees alleen dat mensen die dit soort gedrag uiten of tolereren, niet lezen. Ik weet het eigenlijk wel zeker. Te kleine breintjes.
heel herkenbaar voor mijn dochters ( zie website ) die ja hoor toch echt alles een tandje harder moeten doen.
en het kleurtje ? wie gaan er nu languit in de zon liggen om toch vooral bruin te worden ? juist !!
Bedankt 🙂