Gezellig en maar een heel klein beetje triest

We zouden oudejaar thuis vieren met een etentje.
Gewoon.
Niets speciaals.
En vooral geen gedoe.
Het was de voorbije weken erg druk geweest en we waren toe aan wat rust. Lekker ouderwets thuisblijven leek ons dan ook de ideale manier om het voorbije jaar én onze eerste vier maanden in Costa Rica passend af te sluiten.

Cava, lekker eten en chocoladetaart

De Dochter en ik hadden alles in huis gehaald. Dat was verbazend vlot verlopen. Ik weet ondertussen in welke supermarkt de wijn net iets minder gruwelijk duur is en hoe ik al die vreemd uitziende groenten en fruit moet benoemen én klaarmaken. Bovendien manoeuvreer ik als een volleerde Latina door de veel te smalle straten waar iedereen zijn wagen op de vreemdste plaatsen achterlaat. (Wat betekent: op de plek waar je het meeste last veroorzaakt. Obviously.) Alleen mijn Caribische zen laat nog iets te wensen over. Ik vloek me namelijk suf achter het stuur.

Leve de chat!

Rond vijf uur kregen we het thuisfront aan de lijn en wisselden vroege nieuwjaarswensen uit. Zij in vrolijke feesttenue wegens middernacht daar, wij nog ongewassen en ongekamd en lichtjes verwilderd door het winkelen. Alsof we ongevraagd en heel erg slordig hun feestje crashten. Ze schenen er niet om te geven. Dat is het voordeel wanneer je ver weg woont – iedereen is sowieso blij je te zien.
Een paar uur later zaten ook wij gepast proper aan de feesttafel. We waren met ons vieren-plus-twee-vrienden. Het was erg gezellig en maar een heel klein beetje triest.

Zo is het hier wel vaker.

En toen deed een van de vrienden een voorstel en stonden we om halftwaalf onverwacht met een flesje flutbier in de hand op een buurtfeest met een hoop onbekenden. Er speelde luide bachata, merengue en reggaeton. Een vrouw zong vreselijk hard en erg vals en ik zag voor het eerst een bejaarde vrouw twerken. Iedereen moest een hoedje op en kreeg een fluitje en een hoop fluorescerende dingen. Net voor middernacht zaten er een dertigtal mensen in de kleine woonkamer gepropt – handen in de lucht – en werd er afgeteld.

We kregen zoenen en nieuwjaarswensen met ‘bendiciones’ van iedereen.
De vuurpijlen op straat waren even vrolijk, luidruchtig en kleurrijk als het gezelschap.