Gezellig en maar een heel klein beetje triest

We zouden oudejaar thuis vieren met een etentje.
Gewoon.
Niets speciaals.
En vooral geen gedoe.
Het was de voorbije weken erg druk geweest en we waren toe aan wat rust. Lekker ouderwets thuisblijven leek ons dan ook de ideale manier om het voorbije jaar én onze eerste vier maanden in Costa Rica passend af te sluiten.

Cava, lekker eten en chocoladetaart

De Dochter en ik hadden alles in huis gehaald. Dat was verbazend vlot verlopen. Ik weet ondertussen in welke supermarkt de wijn net iets minder gruwelijk duur is en hoe ik al die vreemd uitziende groenten en fruit moet benoemen én klaarmaken. Bovendien manoeuvreer ik als een volleerde Latina door de veel te smalle straten waar iedereen zijn wagen op de vreemdste plaatsen achterlaat. (Wat betekent: op de plek waar je het meeste last veroorzaakt. Obviously.) Alleen mijn Caribische zen laat nog iets te wensen over. Ik vloek me namelijk suf achter het stuur.

Leve de chat!

Rond vijf uur kregen we het thuisfront aan de lijn en wisselden vroege nieuwjaarswensen uit. Zij in vrolijke feesttenue wegens middernacht daar, wij nog ongewassen en ongekamd en lichtjes verwilderd door het winkelen. Alsof we ongevraagd en heel erg slordig hun feestje crashten. Ze schenen er niet om te geven. Dat is het voordeel wanneer je ver weg woont – iedereen is sowieso blij je te zien.
Een paar uur later zaten ook wij gepast proper aan de feesttafel. We waren met ons vieren-plus-twee-vrienden. Het was erg gezellig en maar een heel klein beetje triest.

Zo is het hier wel vaker.

En toen deed een van de vrienden een voorstel en stonden we om halftwaalf onverwacht met een flesje flutbier in de hand op een buurtfeest met een hoop onbekenden. Er speelde luide bachata, merengue en reggaeton. Een vrouw zong vreselijk hard en erg vals en ik zag voor het eerst een bejaarde vrouw twerken. Iedereen moest een hoedje op en kreeg een fluitje en een hoop fluorescerende dingen. Net voor middernacht zaten er een dertigtal mensen in de kleine woonkamer gepropt – handen in de lucht – en werd er afgeteld.

We kregen zoenen en nieuwjaarswensen met ‘bendiciones’ van iedereen.
De vuurpijlen op straat waren even vrolijk, luidruchtig en kleurrijk als het gezelschap.

people dancing, new year's eve

Spread the love

3 gedachten over “Gezellig en maar een heel klein beetje triest

  • 1 januari 2019 om 11:55
    Permalink

    Lieve Tine en Floressen, blij om lezen. Ik zie je bezig met dat winkelen en parkeren. Goe bezig! Gelukkig nieuwjaar en daarvoor een dikke knuffel! Peter

    Beantwoorden
  • 6 januari 2019 om 3:28
    Permalink

    Zo zo herkenbaar. Maar die dingen vormen je wel – wegens geen doorsnee koek. Hang in there.

    Beantwoorden
  • 28 mei 2019 om 10:27
    Permalink

    Costa Rica is toch fijn om te wonen … als je selecteert op niveau van ontwikkeling. San José viel best mee. Heb tenslotte toch voor Panama gekozen omdat het er goedkoper was. Na twaalf jaar Dominicaanse Republiek was dat een leuke verandering. Geef toe, ik zoek nergens “el campo” op om te wonen, ook niet midden de grote steden maar wel de vele “urbanizaciónes” in de buitenwijken. Daar vind je vast wat comfort en hoor je niet om de haverklap “se fue la luz”. Alles wat tussen Costa Rica en de VS ligt (met uitzondering van Belize) trekt me niet aan.

    Beantwoorden

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *