Een vijftal hevige schokken en een ferme ruk aan het stuur. Op een hellende berm halverwege de Cerro de la Muerte (Heuvel des Doods, pun not intended!) kwamen we tot stilstand.
Onze huurwagen had de geest gegeven.
Godver.
We hadden het kunnen weten.
Een dag eerder waren de problemen met de airco begonnen. Die blies bij momenten warme lucht in plaats van koelte. Godverdegodver – excuus, maar een mens zou van minder, bij temperaturen van pakweg 28 tot 38 graden. Bovendien hing er een vreemde geur in en rond de wagen. Getver – vis, dachten we nog, en hoe kon dat nadat we de kust al een uur of wat hadden verlaten? Twintig minuten later ging een rood lampje branden. En toen hield het op.
In panne vallen is nooit fijn.
Maar op Latijns-Amerikaanse bergwegen is het op zijn minst een pittige uitdaging. Er zijn geen pechstroken en iedereen raast je als een gek voorbij. Links en rechts, en soms aan beide kanten tegelijkertijd. Fluojasjes zijn er niet en de gevarendriehoek is een been kwijt. En naast de weg gaapt een afgrond waarin je met gemak een kleine vloot kan dumpen zonder dat iemand er ooit iets van merkt. Maar spannend is het wel.
Om een lang verhaal kort te maken.
We stopten een voorbijganger en bedelden om een telefoontje (we hadden nog geen lokale simkaart!), vloekten nog een keer of wat, lieten de wagen afkoelen, vulden het waterreservoir bij en reden toen aan een slakkengangetje de berg op. Een tiental kilometer verderop bereikten we het dichtstbijzijnde gehucht. Er stonden zeven huizen en een kerk. Als bij wonder bleek er ook een chalet te zijn, dus bedelden we bij de buren om een telefoontje. En kijk: alweer een wonder. De chalet was beschikbaar! De verhuurder bracht dekens en proviand, en de buren nodigden ons uit om te dineren.
Het werd een prachtige avond.
Vol pikant eten, muziek, sterke verhalen en nog sterkere drank. ’s Morgens kregen we een nieuwe wagen én werden we vergast op dit uitzicht. (Dat ik de tegen ’s avonds lichte koorts had door het grote temperatuurverschil – van 38 naar amper 12 graden – nam ik er met plezier bij. Ik vloekte zelfs niet eens!)
