Zondag is eigenlijk een rustdag. Maar ik heb mezelf verboden een dag over te slaan (en anders denkt u toch dat ik de hele dag geen klop uitvoer), dus bij deze een samenvatting. En ik heb ook echt wel een en ander gedaan. Al was het maar een weekplanning opstellen. Dik tegen mijn zin dan.
8:00
Ik sta op, maak ontbijt voor de luilakken die nog in bed liggen te snurken en ga aan het (her)schrijven. Onderweg van de ene activiteit naar de andere maak ik snel een foto, door een (vuil) badkamerraampje. (Het zal u niet ontgaan zijn dat ik nogal hou van een blauwe hemel. Ik voel een centraal themaatje opkomen.)
Ik heb ooit ergens gelezen dat ramen zemen tijdverspilling is – als je lang genoeg wacht, stagneert het vuil en erger kan het dan niet meer worden – dus sindsdien ben ik ermee opgehouden. Met me erover zorgen te maken, bedoel ik. Ramen zemen deed ik daarvoor ook al niet.
13:00
Ik eet en fatsoeneer mezelf. We gaan taart eten bij mijn zus, want mijn allerliefste metekind is jarig geweest. En passant doen we ook nog even de voorbereidingen voor het 150-jaar-feest (opa 80 en oma 70 jaar oud!) dat we binnen 2 weken vieren.
17:00
Ik maak voor het eerst in mijn leven een weekplanning op. Het geeft me een dubbel gevoel, want ik ben van mezelf niet zo’n planner. (Understatement van het jaar!) Maar sommige weken zitten zo vol, dat ik er niet omheen kan. Bovendien kan ik zo hier en daar een paar schrijfuren plannen. Nu is het alleen nog kwestie ze vol te maken, en ervoor te zorgen dat ze niet ingepalmd worden door allerlei huiselijk saais.
18:30
Aha! Ik loop alvast op de weekplanning vooruit en doe een paar uur lesvoorbereiding. Zo is er morgen zeker geen excuus om niet te schrijven.
21:00
Agenda’s controleren, kleren klaarleggen, de ontbijttafel dejjeb en dan languit in de zetel om series te kijken met de Zoon.
Dat was het.
Er stond eigenlijk ook nog een deugddoende, verkwikkende wandeling in het groen op het programma, maar die is gesneuveld. Ik ben gisteren namelijk stoemelings met mijn voet tegen de deur van de vaatwasser geknald. Ik mank een beetje zielig, dus dat is een prima reden om de kou niet te trotseren, me dunkt.
Morgen meer!