Ik hou van lijstjes. Meer nog: ik ben er zot op. Leeslijsten, boodschappenlijstjes, weekmenu’s, bloglijstjes, schrijflijstjes, bucket lists, verlanglijstjes,… noem maar op. Als ze maar aangevuld en/of afgestreept kunnen worden.
Ik hou zelfs van to do lijstjes.
Maar je weet dat het nét iets te druk begint te worden wanneer je ’s morgen geen lijst meer durft te maken. Omdat ’s avonds nog niet de helft afgestreept zal zijn.
Elk jaar is er wel zo’n periode. Soms zelfs meer dan een. En dit jaar leek er eventjes geen einde aan te komen.
Maar zie!
De vier schrijfopdrachten sinds januari raakten af, de boekpresentatie met mijn leerlingen dictie volgende week is zo goed als rond, de bundel ‘Stille Waanzin’ die ik met mijn cursisten Literaire Creatie eind mei uitbreng begint stilaan vorm te krijgen, ons horror-verteltheaterproject ‘Alice’ wordt wondermooi en ik leef en adem nog steeds. En de Echtgenoot en de kinders ook. Ze zien er zelfs nog steeds min of meer gezond en proper uit.
Alles komt goed.