Ik was dit weekend op een feestje waar weinig foto’s van bestaan. Misschien wel geen, als je die donkere, onscherpe afdruk van mij hieronder buiten beschouwing laat. Dat zijn de beste feestjes, trouwens, wanneer iedereen het te druk heeft met zich te amuseren.
Ik kan u dus geen beelden laten zien
van hoe man en kinders hun spierballen lieten rollen om de partytent in de weide op te zetten. Hoe de vrienden van de Zoon met zware bakken vol platen, platendraaiers, kabels en boxen (Neen, moeder. Dat is een sound. Een sound!) kwamen aansleuren, met als indrukwekkend resultaat dat we ons de hele avond op ons eigenste privéfestival waanden. Hoe de buren hielpen met het koelen van drank, het lenen van stoelen en tafels en laat op de avond nog een pint kwamen meedrinken. Hoe een van de jongens tussendoor een uurtje of twee in onze woonkamer kwam zitten om te studeren voor zijn laatste examen de dag erna. Hoe een publiek van een 40-tal voornamelijk 15- tot 24-jarigen tot laat in de nacht rond het vuur zat te chillen en op klokslag middernacht de Echtgenoot kwam feliciteren met zijn verjaardag – ook al was het niet zijn feest, maar dat van de Zoon. U zult mij op mijn woord moeten geloven.
Ze kwamen van overal
– van Avelgem en Gent, van Brazilië en Ecuador, van Marokko en Zottegem –, ze hadden netjes knipte haren of gigantische dreads, ze droegen merkkledij of gescheurde broeken, studeerden of werkten. En ze waren stuk voor stuk fantastisch. Ze deelden hun drank, tenten en sigaretten, liepen verloren op weg naar de pittazaak en stapelden zich dankbaar in dubbele rijen op de achterbank van mijn autootje toen ze werden opgepikt. Ze trokken hun natte schoenen uit voor ze ’s morgens het huis binnen kwamen nadat een van hun tenten onder water was gelopen en waren dankbaar voor een droge trui en sokken. Ze maakten geen puinhoop van de weide, van de toiletten of ons huis, en lieten alles netjes achter. Ik had alleen gehoopt dat ze iets meer honger zouden hebben bij het ontbijt. (Echt waar, gasten. Ik heb nog overschot voor dágen!)
Het gaat dus wel goed met de jeugd van tegenwoordig,
als u het mij vraagt. Alvast met het deel dat met mijn kinderen bevriend is en dit weekend hier passeerde. Waarvoor dank. Ik hoop van harte dat er nog dergelijke feestjes zullen volgen. Als jullie beloven de volgende keer alle croissants op te eten.
Fijn zo’n positief bericht over de jeugd van tegenwoordig. Daar houd ik van. Ze klinken keurig opgevoed en sympathiek.
Wat een leuk en positief stuk. De jeugd van tegenwoordig doet het helemaal niet zo slecht en zijn wij trouwens ook niet eens ‘ de jeugd van tegenwoordig’ geweest. Wat fijn dat het feest zo een succes was en wat goed dat iedereen zo met elkaar om kan gaan.
Fijn om zo’n positief verhaal te lezen. Ik krijg het nl van opmerkingen die beginnen met ‘vroeger……’
Wat een superstuk. Fijn nog een Belgische blogger te ontdekken. Heb jij je al aangemeld voor de Blog Awards die ik organiseer in oktober? Mail me.
Ik heb me ingeschreven op je mailinglist. Al weet ik niet echt of ik aan de criteria voldoe. Ik schrijf eigenlijk over van alles en nog wat…
Heerlijk! Toch fijn te lezen dat het helemaal niet zo erg gesteld is met de jeugd, zoals we zo vaak lezen. Er zullen vast genoeg uitzonderingen zijn, maar hopelijk meer van dit soort jongeren 🙂
Ik vind de jeugd van tegenwoordig een stuk positiever en leuker dan toen ik naar feestjes ging.
Goed positief bericht, slechte verhalen halen een stuk makkelijker de (social) media dan goed verhalen. Die zijn er genoeg, maar je moet het wel willen zien!
De tieners van tegenwoordig en heel veel ouderen vind ik vaak nog arrogant eigenlijk, haha. Heb er maar niets mee :p Zo fietste gisteren nog een man van in de 40 tegen mijn achter wiel aan met de boodschap ‘dat ik hem maar voorrang had moeten geven’. We kwamen beiden van een andere kant van een V vorm naar 1 punt toe, waar je 3 breed kan staan en nog niemand stond… Ik kon rechts staan en hij links. En dan fietst die gewoon tegen mij aan en kijkt hij mij vals aan. Pff.
Haha. Je hebt helemaal gelijk, Susan. De ouderen zijn vaak een stuk erger 🙂