schrijft en leert anderen schrijven
Het is nog dik zes weken tot ons vertrek. Dat is nog 45 dagen en 15 uur, oftwel 1.095 uren, of 65.730 minuten. Ik weet dit allemaal zo precies omdat ik sinds enige tijd een appje heb dat mij dat op eender welk moment van de dag laat zien. Eigenlijk heb ik dat appje al langer. Al sinds een maand of negen. Maar toen waren de cijfers nog dermate hoog, dat ik er mij weinig bij kon voorstellen. Laat staan dat ik er wat bij voelde. Dat is nu wel anders.
Het is woensdag en de laatste leerlingen hebben het klaslokaal verlaten. Ze waren maar met zes en ze bleven amper anderhalf uur, maar het lijkt alsof er een kleine tornado is langsgeweest. Ik ruim de lege brikjes op, veeg de tafels schoon en zet alle stoelen op hun plek. We hebben naar goede gewoonte het schooljaar afgesloten met een drankje. Het is het soort afscheid dat deugd doet: iets fris kunnen drinken in dat veel te warme klaslokaal, stoom aflaten van de voorbije examens en dan nog wat improvisatieoefeningen als feestelijke afsluiter.
Het lijkt op andere jaren.
2 januari. Dit is officieel de eerste dag van het nieuwe jaar. Gisteren tel ik dus gemakshalve niet mee. Veel verder dan uitslapen, een glaasje drinken bij de familie, opruimen en restjes wegwerken ben ik immers zoals gewoonlijk niet geraakt. Maar vanaf vandaag ga ik weer aan de slag – met de kerstversiering.
Ik begin me stilaan te realiseren dat ik veel boeken in huis heb. Gigantisch veel zelfs. Zó veel, dat ik ertegenop kijk om ze te tellen. Laat staan te inventariseren. En ik weet dat het een hels karwei wordt om ze te verhuizen. Bovendien heb ik zo’n donkerbruin vermoeden dat boeken en de tropen niet goed samengaan.
Ik weet het, dat is een boude opmerking voor iemand die op het punt staat naar de Caraïben te verhuizen – ach ja. Wist u dat nog niet? Wij vertrekken volgende zomer naar Costa Rica. Voor eeuwig en altijd. Maar later meer daarover.
Toch is het zo: ik zal de sneeuw missen. Al moet ik daar meteen aan toevoegen dat ik dat gure winterweer vooral erg mooi en leuk en fijn vind wanneer ik binnen mag zitten. Met een warme gemberthee of een koffie en chocolade binnen handbereik en mijn knieën tegen de centrale verwarming.
Want eigenlijk hou ik helemaal niet van de kou. Meer lezen
Een vijftal hevige schokken en een ferme ruk aan het stuur. Op een hellende berm halverwege de Cerro de la Muerte (Heuvel des Doods, pun not intended!) kwamen we tot stilstand.
Onze huurwagen had de geest gegeven.
Godver.
Een dag eerder waren de problemen met de airco begonnen. Die blies bij momenten warme lucht in plaats van koelte. Godverdegodver – excuus, maar een mens zou van minder, bij temperaturen van pakweg 28 tot 38 graden. Meer lezen
Na talloze ‘aaaahs’ voor de dolfijnen en gegniffel bij de zoveelste parende schildpadden gingen we aan land bij een piepklein eiland. Enfin, we gingen te water. Met snorkel, duikbril en zwemvliezen. (Dat was in mijn geval bijzonder elegant – not! – dus daar zijn geen foto’s van. Stel er u iets bij voor van dood gewicht dat in het water kiepert en tegen alle verwachtingen in sputterend weer boven komt.) Meer lezen
Walvissen hadden we al eerder gezien. Vijf jaar geleden in Ecuador, om precies te zijn. Ze blijven uiteraard indrukwekkend, maar deze keer waren het vooral de dolfijnen waarnaar we uitkeken. Die bleken helaas moeilijker te vinden.
Voorbij het koraalrif dat de golven naar de vredige baai brak. Voorbij het kalme water waar de bultruggen zich gewillig door toeristen lieten bewonderen. We zagen niets. Noppes. Nada. Of toch: drijvende reuzenschildpadden. Meer lezen
Ik hou van improvisatie. Ook bij het reizen. Ik heb er nooit echt bij stilgestaan waarom. Misschien omdat ik het van huis uit heb meegekregen, wat mij een hoop mooie herinneringen heeft bezorgd. Of omdat het avontuurlijker is: een vast plan laat weinig ruimte voor toevallige ontmoetingen, ingevingen van het moment of andere zottigheden. Of gewoon omdat ik au fond een luie donder ben. Kan ook. (Meestal werkt het trouwens prima. Tijdens mijn eerste reis alleen heb ik aan mijn gebrek aan planning de Liefde Van Mijn Leven overgehouden 🙂 ) Meer lezen