Het is nog dik zes weken tot ons vertrek. Dat is nog 45 dagen en 15 uur, oftwel 1.095 uren, of 65.730 minuten. Ik weet dit allemaal zo precies omdat ik sinds enige tijd een appje heb dat mij dat op eender welk moment van de dag laat zien. Eigenlijk heb ik dat appje al langer. Al sinds een maand of negen. Maar toen waren de cijfers nog dermate hoog, dat ik er mij weinig bij kon voorstellen. Laat staan dat ik er wat bij voelde. Dat is nu wel anders.
Ik voel vooral zenuwen.
Omdat ik nog zoveel moet regelen. De to-dolijst is gigantisch lang, en ook al werk ik me een ongeluk, ze lijkt nauwelijks korter te worden. Het komt vast wel in orde – dat doet het immers altijd – maar tot die tijd sta ik mezelf af en toe een kleine paniekaanval toe. Niets ernstigs, en niets wat de Echtgenoot en/of een goed glas wijn niet aankunnen. Maar! Er zijn nog onmetelijk veel spullen waar ik vanaf moet zien te raken tegen het Moment Van Het Grote Vertrek.
Meubels, dekens, servies en boeken.
Tapijten, schilderijen, tuingereedschap en boeken.
Bestek, dvd’s, een zitmaaier en bureaustoelen.
En boeken. Dat ook.
En dan heb ik het nog niet over de keuken- en voorraadkasten gehad.
Die moeten immers ook leeg.
Bovendien blijkt dat ik de voorbije jaren vooral gehamsterd heb in allerlei peulvruchten. Er is waarschijnlijk geen gedroogde soort bonen te bedenken die hier niet al een paar jaar stof staat te vergaren in een of andere kast. En omdat ik niet van het weggooi-type ben, moeten die op. Wat wil zeggen dat hier momenteel bonen gevreten worden als waren we al in Latijns-Amerika. Er zal alvast niemand kunnen zeggen dat ik niet voorbereid was op het eten in Costa Rica.
(Verder blijken we ook een redelijke voorraad gin in huis te hebben, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat die wel op raakt. Wat ongetwijfeld enorm zal bijdragen tot het bedwingen van mijn zenuwen. Hm.)
Maar goed. Wat ik dus wou zeggen.
Dat vernieuwende recepten voor peulvruchten welkom zijn, de komende weken. En dat ik nog steeds een hoop boeken, meubels, zilveren juwelen, schilderijen en ander spul in de aanbieding heb.
Dus geef gerust een schreeuw als u nog een keer wilt komen rondneuzen.
Het is nu of nooit.
Echt waar.
dag Tine, je bent verhuisd. Lees ik nu pas! Sterk. Geweldig. Dapper. Als ik je een volgende keer tegen het lijf loop op een boekenbeurs vraag ik je de kleren van het lijf. geniet nog van je verjaardag( daar zag ik dat je in Puerto Rico woont) en al het moois dat op je pad komt. Groet Gerda