Zie hier de oogst van twee dagen – of liever van twee keer een half uur in twee verschillende boekhandels.
Het is bij deze officieel: ik ben een gevaar. Als ik met een bankkaart in een mooie boekhandel sta, gedraag ik mij als een fashionista in een schoenwinkel. Naar het schijnt, van mensen die het kunnen weten. (Schoenen doen me niet veel, of toch in elk geval stukken minder dan boeken. Niet dat het op termijn goedkoper uitkomt, maar het staat wel mooier in de woonkamer.)
Om mijn verslaving binnen de perken te houden, probeer ik niet meer dan één keer per maand een boekhandel binnen te stappen. En dan is het feest. Ik heb daarvoor twee vaste adressen: Etiket in Deerlijk en Theoria in Kortrijk. Allebei absolute aanraders (dus checken die websites!). De eerste voor kinder- en jeugdliteratuur en de tweede voor al de rest.
Toch ga ik af en toe vreemd. Gisteren nog.
De Limerick kende ik al een tijdje via FB, maar het was alsnog een bijzondere kennismaking. Mocht ik vaker in Gent vertoeven, ik werd vaste klant. Serieus! Schone boekhandel, echt waar, met een eigenzinnig aanbod en uiterst vriendelijke bediening. Over die bediening nog dit: mijn excuses, Gert, dat ik je niet bij naam durfde aan te spreken. Ik was niet helemaal zeker, en dan klap ik een beetje dicht. Een grote mond hebben op de social media is één ding, in real life is het nog net iets anders. Maar Annemie van Theoria heeft mij ondertussen gerustgesteld: dat jij het was, én dat je volstrekt ongevaarlijk bent. Volgende keer durf ik dus echt wel. Beloofd.
En de volgende keer in één wandeling door naar het Paard van Troje. Gelukkig woon ik daar niet in de buurt, mijn huis werd te klein.