Ik had de perfecte foto kunnen maken.
Of dood kunnen zijn.
Het werd geen van beide.
Op een halve meter van mijn teensletsen kronkelde een koraalslang
Ongestoord, in het midden van het paadje. Ik was er bijna bovenop gaan staan. Net op tijd bleef ik staan en bevroor. Het kwam zelfs niet in mij op om een stap achteruit te zetten. Mijn instinct tot lijfbehoud zegt blijkbaar stay & die, in plaats van run & fly.
