Het jaar is goed ingezet, al zeg ik het zelf. Ik las de voorbije maand maar liefst zes boeken en ik hoop van harte dat ik dat tempo de rest van het jaar kan aanhouden. Het waren dan ook mooie boeken, gelukkig. Niets hatelijker dan je schaarse leestijd te verspillen aan iets wat niet deugt.
- Blanco | Peter Terrin: Nadat ik eerder al ‘Monte Carlo’ (erg mooi) en ‘Post Mortem’ (ontzettend mooi) van hem las en hem ook nog eens aan het woord hoorde (ontzettend interessant) over ‘Yucca’, heb ik besloten alles van Terrin te lezen. ‘Blanco’ is een onthutsend boek. De opbouw is meesterlijk en het einde spijtig genoeg onafwendbaar. Kippenvel. ****
- Het antwoord | Peter Terrin: Nadat ik al eerder… Enfin. U snapt het wel. ‘Het antwoord’ is een beklemmende novelle die ik niet opzij kon leggen, ondanks dat ze mij een erg ongemakkelijk gevoel bezorgde. Maar dat mag wel eens. Het hoeft niet allemaal rozig en lekker en plakkerig te zijn. Eigenlijk hoeven alleen suikerspinnen dat te zijn. Boeken niet, gelukkig. ***
- Mij niet gezien | Meg Rosoff: Young Adult, al kan het ook voor 12+. Meg Rosoff heeft mij eigenlijk nog nooit ontgoocheld, dus deze keuze was vrij veilig. Toch heeft dit boek over de 12-jarige lichtjes paranormale Mila die samen met haar vader een vermiste oude jeugdvriend van hem gaat zoeken mij niet van mijn sokken geblazen. Goed dus, maar niet haar beste. ***
- Dieren eten | Jonathan Safran Foer: Als je van je veganistische vriendin een boek cadeau krijgt, weet je waaraan je te verwachten. Wat zal ik zeggen? Ik eet sindsdien nog maar héél zelden vlees (en dan ben ik erg kieskeurig) en ook bijzonder weinig andere dierlijke producten. Ik voel me daar erg goed bij: gezonder, ecologischer en vooral een beter mens. Misschien zou iedereen dit moeten lezen. Maar weet dat het verregaande gevolgen kan hebben. ***
- Ik haal je op, ik neem je mee | Niccolò Ammaniti: Een beetje hetzelfde verhaal als bij Terrin: ergens vorig jaar las ik ‘Jij en ik’ en besloot alles van hem te lezen. Wat kan die mens schrijven. En blijkbaar heb ik een voorliefde voor tragische verhalen met een onafwendbaar noodlot. ****
- Ne Swarte | Jan Decorte: Het boek bij de gelijknamige voorstelling, een poëtische en heel erg Jan-Decorte-bewerking van Othello. Ik vond de voorstelling heerlijk, en nu haten mijn leerlingen Repertoirestudie mij een beetje. Maar dat gaat wel over. Tenzij ik hen ook nog vraag het boek te lezen. Hmmm. ***
Spread the love
Hey Tine, interessant, je blog, dat is het minste wat ik ervan kan zeggen, ik geraakte nog niet ver, genoeg.
Ik las ‘Yucca’, bijna in een ruk, wat me aanzette tot het lezen van alles wat ze hier in de bib van hem hebben, en dat is heel wat. ‘De code’, zijn debuut, deed me denken aan R. Carver, zeeeer goed, naar mijn bescheiden mening. Morgen begin ik aan ‘KRAS’, benieuwd!
Ook curieus naar Niccolo Ammaniti, en dat is jouw schuld… 😉