Categorie: Weblog

Bijna

Tine 3 reacties Reizen, Weblog , ,

Iets minder dan drie dagen. Dan vertrekken we.
Ik heb nog een oneindige lijst af te werken en ze bestaat vooral uit dingen die ik niet graag doe. Opruimen. Kuisen. Wassen en strijken. Plannen. Hoewel ik deze week voor dat laatste graag een uitzondering maak. Want zonder plan begin je niet aan een land als Colombia. Ik heb gegoogeld en gelezen, plekken uitgekozen, activiteiten aangekruist en vooral hele streken geschrapt op de landkaart. Er staat staan bergen op het programma, koloniale stadjes, strand en sportieve dinges. En koffie. Heel veel koffie.
En ik heb Gabo ingepakt. Dat ook natuurlijk.

 

koffie   gabriel-garc-a-m-rquez

Verslagje

Tine 0 reacties Reizen, schrijfdinges, Weblog , , , ,

2015-06-25 09.49.29-1Het was een mooie prijsuitreiking.

Er waren bloemen, drankjes en oorkondes. En vooral: er waren kinderen en jongeren. Dezelfde kinderen en jongeren die onze boeken gelezen hadden en met een zeer kritische blik beoordeeld. Ze deelden hun ervaringen met het publiek, analyseerden de boeken – fileerden ze soms tot in de kleinste details, niets was aan hun aandacht ontsnapt –, beargumenteerden en enthousiasmeerden. Ze waren ongelofelijk.

Het was hartverwarmend om te zien hoe aanstekelijk hun enthousiasme werkte, hoe ze zich in deze tijd van virtuele en andere overload totaal konden verliezen in een boek en hoeveel tijd en liefde ze erin gestoken hadden om dat zo precies mogelijk over te brengen. Hoe ze hun favoriete passages voorlazen, zodat het publiek er stil van werd.

Het was een prachtige prijsuitreiking, waar de liefde voor boeken zo overduidelijk uit sprak. (Ik had twee glazen wijn nodig bij de maaltijd achteraf om van de emoties te bekomen.)

2015-06-25 15.52.53-1      2015-06-26 09.35.26

Met speciale dank aan de fantastische Jury der Jungen Kritiker (vlnr: Jacqueline, Axel, Tobias en Zoé), Mirjam Morad, Kaatje Vermeire en het Vlaams Fonds voor de Letteren!

 

Hab keine Angst!

Tine 3 reacties Nieuws, Reizen, schrijfdinges, Weblog

2015-06-24 17.54.27-1

Twintig jaar geleden
was ik voor niets of niemand bang.

Ik boekte een verre reis, stapte op het vliegtuig en vloog in mijn eentje naar de andere kant van de wereld. Ik liftte, ook bij nacht en ontij, legde snel contacten en stond niet of nauwelijks stil bij mogelijke gevolgen of gevaren.

Ondertussen zijn we twintig jaar en drie kinders verder en heb ik schrik van alles.

Of zo lijkt het soms toch: ik voel me opgelaten als ik in mijn eentje voor drie dagen naar Limburg vertrek tijdens de Jeugdboekenweek, heb last van zenuwen wanneer ik meer dan twee overstappen moet regelen in het openbaar vervoer en sterf een beetje wanneer ik een vlucht naar Wenen boek. Voor in mijn eentje. En een hotel – iets wat ik vroeger trouwens nooit deed, ik zag wel waar ik terecht kwam.

Maar kijk: het is gelukt.

Ik boekte, vloog, treinde en huppelde zonder problemen het ene land uit en het andere in. Ik voelde me stap voor stap een beetje meer zoals ik vroeger was. In het vliegtuig viel ik in slaap tussen twee wildvreemde mensen (waarvan er eentje behoorlijk snurkte) en had daar niet de minste moeite mee. Ik had een pracht van een dag in het schitterende Wenen en werd tot tweemaal toe aangesproken door mensen die me de weg vroegen (note: niet omdat ik met een stadsplan in mijn handen liep. Neen neen!) en ervan uit gingen dat ik Weense was. Het hoeft geen betoog dat ik ze helaas niet heb kunnen helpen. Mijn Duits is zelfs niet toereikend om hen de verkeerde kant op te sturen.

En het beste moet nog komen.

Morgen bezoek ik de Nationalbibliothek, het museum met de grootste collectie Schiele en Klimt én ik mag een prijs in ontvangst nemen. Voor een boek met een hoofdpersonage waarop ik volgens de organisator van de prijs op bijzonder goed lijk – en we hebben elkaar alleen nog maar via de mail ontmoet.

Nooit meer angst dus!

2015-06-24 20.41.00

Zoeperverhaal gezocht!

Tine 0 reacties Nieuws, schrijfdinges, Weblog , , , , , , ,

 

 

banner

 

Op zaterdag 25 april is het zover: de allereerste Kinderboekendag ooit. Meer dan 100 auteurs en illustratoren doen die dag hun ding in boekhandels over heel Vlaanderen en Brussel.

Ook ik zal erbij zijn, en wel in de onnavolgbare boekhandel Etiket in Deerlijk.

En dit is wat ik ga doen: ik lees voor uit en vertel over Zoeperman, én ik breng mijn allerbeste balpen mee. Mijn Zoeperbalpen. Heb jij zin om samen met mij een nieuw verhaal te verzinnen? Kom dan zeker langs. Wie weet schrijven we samen wel het volgende boek van Zoeperman…

 

praktisch: voor kinderen vanaf 6 jaar | duurt ongeveer 1 uur | gratis natuurlijk, maar wel even reserveren via Etiket, want de zitjes zijn beperkt (056775023 of info@boekhandeletiket.be)

 

kinderboekendag affiche         2015-04-16 15.27.54

geluk uit een boekje

Tine 0 reacties Huiselijk, schrijfdinges, Weblog , ,

image

Het is woensdagnamiddag en de zon schijnt. De kinders zijn gevoederd, gevoerd of opgehaald en aan het studeren. En ik zit in mijn schrijfkot.

 

Opa komt langs met zijn jongste kleindochter. Ze zijn uit wandelen geweest, en daarover moet uitvoerig verteld. Niet door opa uiteraard, die krijgt er geen letter tussen. H. kwettert als een vrolijk vogeljong, terwijl haar vlechten op en neer wippen. Daarna wil ze tekenen. Ik doe haar een boek kadoo en ze huppelt de deur uit.

 

De thee is dampend heet en mijn laptop staat aan. Het document is niet meer blanco, want ik kreeg net een idee voor een nieuw Zoepermanboek.

 

Veel beter kan het niet meer worden.

de Man en zijn Zoon

Tine 0 reacties Huiselijk, Weblog, zo relatief is racisme , ,

De politie, uw vriend

Waarom hij uit die doodlopende straat kwam gereden, wilden de twee politieagenten weten. Was hij misschien gaan sluikstorten?
Dat hij daar woonde, antwoordde de Man. En neen, hij was niet gaan sluikstorten. Anders had er niet zoveel afval in zijn aanhangwagen gezeten.
Waarom hij dan niet naar het containerpark reed? Want dat was de andere kant op. En wat had hij bij dat huis hier te zoeken als hij elders woonde?
Dat hij hier kwam werken, antwoordde de Man. En dat hij helemaal niet naar het containerpark moest. Integendeel. Hij kwam de rest van het afval ophalen, samen met zijn Zoon, die al de hele tijd naast hem in de wagen zat.
Er viel een ongemakkelijke pauze.
Meer lezen

Aftrap in mineur

Tine 0 reacties schrijfdinges, Weblog , , , ,

November is schrijfmaand, december blogmaand. Althans voor mij, want dat heb ik een tijdje geleden in overleg met mijzelf unaniem besloten. En dus wou ik deze maand elke dag een klein stukje posten. Iets moois of verrassends dat me is overkomen, of dat ik ergens in de marge had gezien.

Het is dan ook met spijt in het hart dat ik deze reeks moet aftrappen in mineur. Niet alleen zijn we dit weekend een mooie mens verloren, met een kijk op het leven waaraan er de laatste maanden verdomd veel nood blijkt te zijn, maar tot overmaat van ramp is er een belangrijke literaire speler in Vlaanderen gesneuveld:

Vlabin-VBC vzw, de overkoepelende organisatie die onder meer de tijdschriften De Leeswolf en De Leeswelp, en de online recensiedatabank uitgeeft, heeft laten weten dat ze haar werking stopzet. De vzw gaat in vereffening, wat op hetzelfde neerkomt als een faillissement. De gevolgen hiervan zijn drastisch. Met ingang van 1 december maakt de redactie geen deel meer uit van het personeel en kan jaargang 2014 van de tijdschriften niet meer afgerond worden. Het laatste nummer van De Leeswolf en De Leeswelp zal niet meer verschijnen.

Nog maar een beetje verschraling dus.

 

vlabin

Zo relatief is racisme – deel 3

Tine 11 reacties Weblog, zo relatief is racisme , ,

‘Kijk, ne neger.’

Het nieuwe schooljaar op de nieuwe school was net vier lesuren ver toen de woorden vielen.
Ze trok het zich niet bijzonder aan, de Dochter. Ondertussen was ze al het een en ander gewoon. Toch vond ze het nog altijd vervelend. En heel erg fout. Dus ging ze het aan de nieuwe leerkracht melden, onze woorden indachtig dat ze assertief moest zijn. Dat ze geen schooljaar lang moest wachten om aan de alarmbel te trekken.

Het antwoord

Meer lezen

Reklaam!

Tine 1 reactie Nieuws, Weblog

Niets zieliger dan een typemachine, een computer of een schrijftafel die stof staat te vergaren. Of het moet een schrijver zijn die niet schrijft. Daarom, beste lezer, spesjaal voor u en u alleen: de perfecte oplossing!

U aangeboden in de vorm van een stukje reklaam.

Voor alle zonderlingen onder u die wel eens de drang voelen om een papier vol te tikken, een geniale plot te verzinnen of een flard poëzie neer te schrijven is er ook dit schooljaar weer de schrijfopleiding Literaire Creatie.

Met mede-letterlijders verzamelen wij ons wekelijks in de krochten van het Stedelijk Conservatorium van Kortrijk, om ons aan onze ongetwijfeld geniale literaire productie te wijden. Meer info krijgt u na het sturen van een mail met uw meest prangende vragen.

Ik weet het, het is vroeg. U bent nog moe.

Maar desalniettemin: rep u naar dat secretariaat. En schrijf u in. Want volgende maandag is het al de eerste les. En! Elk ongeschreven woord is een stukje van uw ziel dat roemloos afsterft. (Enige dramatiek/pathetiek is ons niet vreemd. Maar we zijn dan ook schrijvers, quoi.)

Ik zie u ongetwijfeld massaal opdagen straks!

Tine